Dauwroeien op Hemelvaartsdag

Voor de derde keer mocht ik het meemaken: die heerlijke traditie van dauwroeien op Hemelvaartsdag bij ons op de club. En ja het is een cliché: het is even slikken als om 04.00 uur de wekker afgaat! Op je vrije dag ook nog notabene. Maar dan is er dat speciale moment, dat je in een verder slapend huis, snel je gisteravond klaargelegde hoopje clubkleding pakt en aantrekt, nog snel een yoghurtje naar binnen werkt en samen met de verbaasde kat die je ziet denken: ‘Wat ga jij nu doen zo vroeg?’ het huis uit sluipt. De stille weg op (o ja, op dit tijdstip mag je zelfs 120 km/u rijden), nu eens geen file bij de afslag, en daarom precies om 04.45 uur arriverend op de Notaris d’Aumerielaan.

Daar staan de altijd wakkere Jens en Peter met de presentielijst en de lootjes voor de boten. Vier keer een c4+ en één keer een c3+; vlot na 05.00 uur zijn we op het water. Even stellen en we zijn weg.

Meteen worden we op de ‘s-Gravenbroekse Plas getrakteerd op een prachtige oranje gloed die van de Reeuwijkse skyline een sprookjesachtig mooie afbeelding maakt. Het lijkt wel duizend-en-één-nacht.
Na een paar vlotte kiekjes gaan we door met onze tocht. Op de ‘s-Gravekoop zien we de zon voorzichtig opkomen als we een extra rondje varen. Oké door de sluierbewolking die er vervolgens ontstaat, moeten we de zon wat zoeken op de Nieuwenbroek maar had ik al verteld dat het bijna windstil was? En dat het heerlijk en rustig roeien is? Alleen een paar verdwaalde wandelaars (dauwtrappers) en kanovaarders waardoor je de vogels heerlijk hoort fluiten? Via Twaalfmorgen weer koers gezet richting de club waar we om 06.40 uur arriveerden.

En dan begint het echte feest. Het ontbijt waar ik mij één keer per jaar vreselijk op verheug: brood met kaas en spek met ei van Arno! Heerlijk. Voor mij dubbel gebakken. En ondertussen lekker aan de koffie of de thee. Nou dat gaat er wel in.
Ondertussen arriveren drie stoere suppers. Ook voor hen wacht zo’n lekker gebakken eitje.

Leuk dat je met zo’n tocht altijd weer nieuwe mensen ontmoet. En allemaal vrolijk, niemand heeft een ochtendhumeur. Om 8.00 uur weer richting mijn huis in Moordrecht. Dan zit ik glunderend in de auto. Nog steeds super rustig op de weg. Denkend aan de mooie tocht die ik al gemaakt heb en aan al die anderen die nog slapen. Zo stap ik om 8.15 uur een nog steeds slapend huis binnen. Alleen de kat, die weer op de bank gekropen is, geeft mij een knipoog alsof ie zeggen wil, ik snap jouw dauwavontuur wel!

Jens en Peter bedankt. Volgend jaar ben ik er weer bij.

(29 mei 2025 – Nathalie Biemans)