(13 maart 2018, Yvette Engbers)
Het weekend van de 10e en 11e maart j.l. werd de Heineken vierkamp gevaren. Ook dit jaar deden de Dames 4 van OPZIJ weer mee in het veteranenveld. Dit veld roeit 3 afstanden, op dag 1 een 2500 meter achtervolgingsrace, direct gevolgd door een 250 meter boord aan boord sprint (op tijd). Op dag 2 de 5000 meter race. De 2500 en 5000 meter starten op de Amstel met de finish bij Nereus, zo’n 20 halen voorbij de Berlage Brug. Het damesveteranen veld is groot, 47 tegenstanders bij de start waarvan 19 ploegen in ons DVC-veld.
Door de vrieskou en de harde stormen van de laatste tijd zijn we uitstekend getraind op de ergometer, maar minder in de boot. We roeien bij uitzondering in de Rode Wouw, de ongestuurde gladde vier die omgebouwd kan worden naar een gestuurde vier. Eén van de nieuwste boten in de gladde vloot, stijver en wellicht sneller. Christine Koetsier op slag, Yvette Engbers, Annet Siegel en Annemieke van Agthoven. Anja Boogaard stuurt.
Dag 1
De 2500 meter. Na 10:19 glijden we over de finish op een 15e plek. Niet heel hard maar prima ten opzichte van onze bekende tegenstanders. De 250 meter sprint gaat uitstekend, een vliegende start en 35 harde halen later met 1:01 over de finish. Een 11e plek, dat is best wel goed. We zien op de foto van Paul van Hooft, dat we als een speedboot over de finish gaan, de taft ligt heel diep, de punt van de boeg steekt wel erg ver uit het water. De gewichtsverdeling is niet goed, de waterlijn is niet recht, we liggen eigenlijk te diep. Niet zo wauw dus.
Dag 2
De 5000 meter begint heel goed. De eerste 2500 meters gaan uitstekend, maar dan, bij de Rozenoordbrug, stapt Murphy in de boot. Er wordt een snoek geslagen, maar we pakken de boot snel weer op in het ritme. Nog geen 10 halen later schiet een schoen los van het voetenbord, de schroeven blijken los gerammeld. Dat maakt het gelijk trappen en het vasthouden van het ritme moeilijk. Door de vertragingen lopen andere ploegen ons op, we liggen 3 ploegen breed op de Amstel en de ploeg van Cambridge drukt ons steeds verder naar buiten. Ze zien de rode boeien van de baanafscheiding blijkbaar aan voor bakboord boeien. Beide ploegen belanden buiten de baan, Cambridge zelfs op een boei! Uiteindelijk gaan we als één-na-laatste DVC4 over de finish. Het wauw-gevoel is nu echt wel weg. In het totaal blijken we toch nog 13 van de 19 te staan, een goede 250 meter maakt veel goed op de vierkamp blijkt maar weer.
Met de gedachte dat een slechte generale een goede première belooft, gaan we de Head op 17 maart a.s. toch maar vol vertrouwen tegemoet.
Achtertaft vullen met Helium?
Jammer, jullie trainen hard, dus dat verdient meer dan dit. Maar wel een mooi verhaal al met al.
Botenbouwers leveren de afgelopen jaren vaker boten met verkeerde afmetingen, waardoor een vereniging door schade en schande moet ervaren dat ze geïnvesteerd hebben in de verkeerde klasse. Bewijzen kan, maar is best moeilijk en de importeurs staan er niet echt voor open. Besturen zouden de handen ineen moeten slaan om iets meer druk te kunnen zetten op importeurs.
Deze boot klopt als dubbel vier zonder redelijk, maar het stuurdeel is veel te klein. De wedstrijdjeugd heeft (in iets mindere mate) hetzelfde probleem, die vaart in viertjes van andere verenigingen.