Dauwroeien

(22 mei 2018, Roos Boogaard)

Een roeitocht met heel veel dauw voor vroege vogels.

Hemelvaartsdag is dauwroeien. Dat betekent je bed uitstappen als het nog donker is en zo snel mogelijk naar de vereniging. Je wilt tenslotte de zon zien opkomen in de boot op de plas.

Elk jaar als ik zó vroeg opsta (de wekker ging om 4.00 uur) denk ik ‘waar ben ik aan begonnen…’, maar ik weet uit ervaring dat dit snel vergeten is. De plassen zijn altijd mooi, maar helemaal met een opkomende zon en alleen het geklots van het water tegen de boot en het geluid van vogels. Hup, hup, op naar Reeuwijk.

Afijn, zo was het ook, afgelopen donderdag 10 mei. Heel stil, veel vogels en geklots. Er ontbrak één belangrijk ding: de opkomende zon. Die is ongetwijfeld opgekomen maar wij zagen het niet. Het was namelijk grijs en het regende. We hadden dan weer wel het echte dauwgevoel…!

Zo’n 25 roeiers trotseerden in 5 roeiboten de regen. De boten lagen iets over half zes in het water en we vertrokken voor een groot rondje plas. Ondanks het weer was het heerlijk. Wat is de natuur mooi in mei! We begroetten onderweg een reiger die verbaasd vanaf een veenbonk toekeek hoe we voorbij voeren. Die moet gedacht hebben ‘wat een rare vogels’. De koekoek hebben we gehoord maar niet gezien. Meeuwen wel. Als je in deze tijd van het jaar hun eiland voorbij vaart proberen ze jou met z’n allen te verjagen door vreselijk te schreeuwen.

Dat leverde een leuk gesprek op in onze boot. Er is een nieuw huis gebouwd waarvan de bewoners geen rekening hadden gehouden met de geluiden in de natuur. Ze werden gek van het geschreeuw van de meeuwen. Maar ja, dat hoort bij wonen aan het water. Net zoals de ganzenpoep ontwijken als je van stuurman wilt wisselen op een vlot. Het is gelukt, we hadden nog schone schoenen.

Weer terug bij de vereniging schoven we behoorlijk nat maar voldaan aan voor het heerlijke ontbijt. Michael had weer zijn best gedaan op de uitsmijters met spek en kaas. Daar sta je óók zo vroeg voor op. Er kwamen tijdens het ontbijt geen wilde verhalen en foto’s voorbij over de prachtige zonsopgang, maar we waren het eens…volgend jaar gewoon weer.

Jens en Jennifer, bedankt voor de organisatie!