(22 juni 2019, Henk Verwaal)
Door een lichte miezer fietste ik op Hemelvaartsdag om vijf uur ’s morgens (!) naar de vereniging. Luilak was pas over twee dagen, maar ik was nu al vrijwillig zo vroeg op. De regendruppels op mijn brillenglazen hinderden het zicht. Waar was ik aan begonnen?
Ik had ingeschreven met Bertie Grataloup met wie ik al jaren deel uit maak van de roeigroep ‘water bij de wijn’. De naam van deze groep doet terecht vermoeden dat onze roeiprestaties ondergeschikt zijn aan onze overige activiteiten. Wij bevaren dan ook hoofdzakelijk zeer stabiele D- en E-boten.
Groot was onze schrik toen we werden gevraagd om mee te roeien met een damesteam dat in een gladde boot (het wiebelige geval werd door hen constant aangeduid als ‘die bak’) de tocht zou gaan volbrengen. We durfden geen nee te zeggen. Dit zou wel eens werkelijk onze hemelvaart kunnen worden!
In de Tevecoop staken wij van wal. Het eerste dat opviel was het slagtempo van de dames. Blijkbaar was er een prijs verbonden aan de snelste ronde. Bij de eerste brug waar wij onderdoor moesten werd mijn grootste angst bewaarheid. Door de sterke tegenwind kwam de boot stil te liggen. De dames bleven verbazingwekkend koelbloedig. Uiteindelijk zijn we zonder te kapseizen ‘de Brienenoord’ gepasseerd. Op het traject naar de brug van de Korssendijk zat ik te tobben over die lange doorvaart; uiteindelijk bleek het een fluitje van een cent. Dit stelde gerust en op de Vrijhoef begon ik er zelfs schik in te krijgen.
Terug op de vereniging stond Arno klaar met gebakken eieren en spek. Gezellig aan een lange tafel gezamenlijk ontbijten.
Hulde voor, en dank aan de organisatie die in handen was van Jennifer Wijsman en Jens Nooitgedacht. Hulde ook aan het kordate damesteam dat ons op sleeptouw nam!
No comments yet.